Hoe je iets doet is belangrijker dan wat je precies doet.

Toen ik het diepste in de put zat, realiseerde ik me pas echt wat belangrijk is in het leven en dat zijn juist de kleine dingen, die we vanzelfsprekend vinden. De caissière, die naar me glimlachte en over het weer begon, de grootouder, die op het schoolplein stond te wachten en vroeg of ik door deze wind op de fiets was gekomen, een vriendin, die appte hoe het die dag ging. Het zijn geen kleine, vanzelfsprekende dingen. Het zijn liefdevolle gebaren, die iemand uit vrije wil schenkt en die een groot verschil kunnen maken in het leven van iemand anders.

De grote dingen, zoals carrière maken, iets groots bereiken of de wereld bereizen waren niet mogelijk voor mij toen ik depressief was. Een kleine glimlach of app kon daarentegen mijn hele dag oplichten, waardoor ik weer hoop kreeg, dat er licht aan het einde van de tunnel was.

Het bleek dat het veel belangrijker is hoe je iets doet dan wat je doet. Als je met liefde ontbijt maakt voor je kinderen of huisdieren, is dat belangrijker dan als je met tegenzin naar je werk gaat en alles afraffelt. Als je juist met veel plezier werkt en er bent voor je klanten, geef je dat plezier en de liefde, die je erin stopt door.

Mensen vragen vaak: “En, wat doe jij?”, waarmee ze doelen op een beroep en verwachten dat het antwoord iets zegt over de betreffende persoon. Ik heb een grote hekel aan die vraag, juist omdat het niets over mij zegt. Hoe je iets aanpakt en hoe liefdevol je bent naar jezelf en anderen toe geeft veel meer informatie over de persoon, die je echt bent.

Vraag ook eens: “En hoe is jouw dag vandaag?” Dat is een heel andere vraag dan de eerste. Het geeft een ander ook meer ruimte om over zijn of haar ervaring te praten, want hoe je iets beleeft, zegt meer over waar een persoon echt staat in het leven. Je hebt klagers, mensen, die altijd optimistisch zijn en mensen, die soms een moeilijke dag hebben en soms een mooie dag. Dat maakt ons menselijk en is wat ons verbindt.