Kun je doorschieten in eigenwijs zijn, waardoor je negatieve consequenties ondervindt? Wanneer ben je eigenlijk té eigenwijs?
Laatst deelde ik dit op social media: “Het advies dat ik het vaakst gehoord heb is dat ik maar moest leren leven met mijn chronische vermoeidheid en psychische klachten en moest stoppen met oplossingen zoeken. Gelukkig ben ik eigenwijs en bleef ik altijd optimistisch dat ik me ooit beter zou gaan voelen! Ik ben immers niet geboren met deze klachten en heb me vroeger ook beter gevoeld.”
Wat is té eigenwijs?
Ik ben heel blij dat ik eigenwijs ben en dat ik ben blijven vragen om onderzoek en oplossingen, want ik voel me op dit moment beter dan ik me in 20 jaar gevoeld heb! Mijn schildklier bleek te traag te werken, dus ik neem nu medicatie en dat helpt mij enorm, zoals ik al eerder schreef.
Het bericht op social media leverde veel reacties op die overwegend positief waren. Er was ook iemand bij die schreef dat mensen met chronische klachten moeten oppassen om niet té eigenwijs te zijn, omdat professionals vaak goede adviezen hebben. Maar wat is té eigenwijs?
Hebben professionals altijd gelijk?
In mijn ogen kun je nooit té eigenwijs zijn als het gaat om je eigen leven. Ik kan wel zeggen dat als ik niet eigenwijs was geweest op meerdere momenten, dat ik er nu niet meer was geweest. Ik heb vaak om hulp gevraagd en bij allerlei professionals gezeten, van huisartsen tot psychologen, maar ik moest zelf steeds aandragen waar het aan kon liggen dat ik me niet goed voelde om vervolgens niet geloofd te worden.
Het kostte me 43 jaar om de diagnose autisme te krijgen en na 17 jaar extreem moe te zijn geweest krijg ik nu eindelijk de medicatie die ik waarschijnlijk al heel lang nodig had. Mijn klachten werden er altijd op gegooid dat het alleen psychisch zou zijn. Nu blijkt dat er wel degelijk een fysieke component is waar rekening mee gehouden moet worden. Ik voel me nu veel meer mezelf, zoals ik me voelde toen ik nog student was.
Regels breken
Mensen die vinden dat je ook té eigenwijs kan zijn willen meestal graag dat je leeft naar hun verwachtingen en regels. Regels kunnen handig zijn natuurlijk, maar vaak worden ze gebruikt om anderen klein te houden. Ik vind dat je zo eigenwijs kunt zijn als je wilt als je maar bereid bent de consequenties erbij te nemen. Als je de wet overtreedt kun je een boete of celstraf krijgen, maar wat gebeurt er als je ongeschreven sociale regels overtreedt? Het ergste wat er dan kan gebeuren is dat je buiten de groep valt.
Als kind vond ik het heel vervelend dat ik altijd ‘anders’ was, maar ik zag ook dat ik om erbij te horen dingen zou moeten doen, zeggen of dragen die niet bij me pasten. Ik ben liever mezelf in alle glorie dan dat ik me constant aan moet passen. Ik heb het wel geprobeerd hoor, maar dat waren de ergste 15 jaar van mijn leven zullen we maar zeggen!
Voor mij geld: eigenwijs en gelukkig zijn of je aanpassen en je vervolgens altijd slecht over jezelf voelen. Die keuze is snel gemaakt wat mij betreft. Het blijft wel belangrijk om te onthouden dat voor jou heel goed werkt misschien niet voor een ander werkt. Je kunt alleen eigenwijs zijn over wat jij nodig hebt en wilt zonder er een oordeel over een ander van te maken.
Hoe ben jij lekker eigenwijs? Laat het me hieronder weten!
