Wat doe je als niemand kijkt, je geen verplichtingen hebt en je helemaal zelf mag bepalen hoe je je tijd invult?
Tegenwoordig is er Boekstagram en Boektube, maar vroeger toen ik jong was, was het absoluut niet cool om van lezen te houden. Ik werd door mijn klasgenoten een studiebol en het lievelingetje van de leraren genoemd, omdat ik zo van boeken en nieuwe dingen leren hield, terwijl dit thuis juist gestimuleerd werd.
Toch ben ik te veel naar de buitenwereld gaan luisteren en schaamde ik me jaren voor het feit dat ik zo veel lees. Ik heb zelfs van een psycholoog gehoord dat ik te veel solitaire hobby’s had en dat ik meer met vrienden en anderen zou moeten willen doen. Ik had het gevoel dat een roman lezen niet nuttig was voor anderen en dat ik er dus eigenlijk niet van zou mogen genieten, gewoon vanwege het leesplezier.
Jarenlang zocht ik naar een nuttige invulling van mijn dag en vond ik dat ik werk buitenshuis zou moeten hebben om mee te kunnen tellen in de maatschappij. Op mijn meest donkere momenten toen ik zwaar depressief was, zong de gedachte aldoor rond dat ik niets waard was, omdat het mij niet lukte om werk te doen wat voor anderen van betekenis was, zoals lesgeven of voor anderen buitenshuis zorgen. Niets lukte, maar wat wel lukte was lezen.
Niemand vertelde mij dat ik zou moeten lezen en het diende alleen tot doel dat ik mijn gedachten even kon verzetten. Ik las ‘In de ban van de ring’, ‘De nevelen van Avalon’ en de hele ‘Harry Potter’ serie. Ik kon even verdwijnen in de hoofden van anderen en kon zo ontsnappen aan mijn eigen negatieve gedachten. Zelfs tv-kijken vond ik minder ontspannend toen, omdat mijn gedachten dan nog steeds alle kanten op vlogen.
Wat naast lezen hielp tijdens mijn depressie was journalen. Eindeloos lijstjes maken in mijn journals van de boeken die ik las, de huishoudelijke taken die wel lukten en de momenten waarop ik me iets lichter voelde. Lezen en schrijven waren op een heel basaal niveau mijn reddingsboei.
Ik vind het interessant dat die dingen overbleven toen ik niets anders over had om me aan vast te houden. Ik zorgde voor mijn zoon en het huishouden en daarnaast las en schreef ik. Niemand zag me, ik had geen andere verplichtingen en had hele, lange, lege dagen om te vullen met boeken en journals.
Wat blijft er bij jou over als niemand kijkt, je geen verplichtingen hebt en je alles zelf mag bepalen? Wat doe je ook als het geen in het oog springende waarde voor een ander heeft? Wat blijft er over als jij alle onnodige ballast overboord zou moeten gooien? Laat het me hieronder weten.
