Hoe definieer jij succes? Ben je pas succesvol als je bepaalde doelen of resultaten hebt gehaald? Of richt je je meer op het proces?
Afgelopen weekend had ik 3 hele gezellige dames in mijn atelier om samen te artjournalen. Terwijl we elk een mooie pagina maakten, hadden we het over het hebben van psychische klachten en dat het soms voelt als falen als je een terugval hebt en dingen buitenshuis moet afzeggen. Lang voelde ik me ook zo; als een mislukkeling als de verlammende vermoeidheid weer op kwam zetten en ik een afspraak buitenshuis moest afzeggen. Maar tegenwoordig kijk ik er heel anders tegenaan.
De afgelopen weken heb ik het druk gehad voor mijn doen. Dat wil zeggen: veel afspraken met familie of vrienden buiten de deur, een ouderavond, een optreden van mijn zoon, met mijn kat naar de dierenarts. Dat soort dingen die leuk en soms noodzakelijk zijn. Vandaar dat ik sinds een paar dagen heel moe ben. In plaats van hierover te balen, er een enorme weerstand tegen te voelen en mezelf te dwingen heel actief te blijven, geef ik me over aan de vermoeidheid. Ik neem rust, zit op de bank te lezen en pak extra veel slaap.
De oefening voor mij is om zoveel mogelijk de weerstand op te geven. Niet alleen tegen het vermoeide, zware en soms sombere gevoel, maar ook tegen de dingen die ik wel graag gedaan wil krijgen. Ik deel alles op in piepkleine stapjes en denk maar 1 stapje vooruit. Stap 1: opstaan, stap 2: ontbijten, stap 3: de boodschappen doen, stap 4: blog schrijven en daarna vind ik het wel weer goed voor vandaag.
Voor mij is dit winst, want ik voelde me jarenlang niet zo kalm onder de steeds terugkomende, zware gevoelens. Ik wilde me niet futloos en nutteloos voelen. Ik wilde productief en creatief zijn en van elke dag een feestje maken. Maar dat is nu eenmaal niet mijn realiteit. De overprikkeling en vermoeidheid blijven terugkomen.
De weerstand opgeven, elke dag kijken hoe mijn energie ervoor staat en mijn routine daarop aanpassen voelt als een succes, omdat ik er lange tijd niet zo tegenaan kon kijken. Ik weet nu hoe ik moet omgaan met mijn prikkelgevoelige lichaam en hersenen. Ik zorg zo goed mogelijk voor mezelf en als ik na een paar dagen weer wakker word met meer energie kan ik me zo dankbaar voelen. Gewoon om me weer als mezelf te voelen. Ook dat voelt als succes: gewoon genieten van genoeg energie hebben om de kleine dingen te doen die ik wil doen.
Ik richt me niet meer op doelen in de toekomst om me succesvol te voelen. Het gaat mij veel meer om hoe ik met mijn dag, mijn lichaam en andere mensen omga. Hoe liefdevol kan ik zijn naar mezelf en anderen toe zelfs als ik een ‘slechte’ dag heb? Dankbaar zijn voor de kleine dingen helpt mij daarbij.
Wat is succes voor jou? Focus je op een doel dat je wilt bereiken, zoals bijvoorbeeld klachtenvrij zijn, of mag je je van jezelf ook succesvol voelen in hoe je omgaat met je eigen moeilijke proces waar jij in zit?