Deze week lanceerde ik een onderzoek naar validisme. Ik wil erachter komen hoe mensen hun beperking en vooroordelen daarover ervaren.

Sinds deze week doe ik onderzoek naar validisme, dat is de overtuiging dat het minderwaardig zou zijn om een beperking te hebben. Ik wil erachter komen wat de prijs van validisme is voor mij en anderen en hoe ik het gevoel kan hebben dat ik valide genoeg ben. Ik wil leren mijn beperkingen meer te accepteren en tegelijkertijd ook mezelf als een volwaardig mens te zien die genoeg bijdraagt aan de maatschappij.

Ik vraag anderen hoe zij tegen hun beperking en vooroordelen van anderen aankijken en hoop daarmee een vollediger beeld te krijgen van hoe je als mens ook kunt zijn. Je kunt beperkingen ervaren en toch een bevredigend leven leiden. Ieder leven heeft betekenis voor de persoon zelf en de mensen om hem of haar heen.

Voor mijn onderzoek heb ik een vragenlijst samengesteld die ik hieronder voor mezelf invul. Heb jij ook interesse om de vragenlijst in te vullen eventueel anoniem? Lees dan even de laatste paragraaf.

Vragen over beperkingen en vooroordelen

1. Kun je iets over jezelf vertellen?

Ik ben Geeske, 44 jaar, getrouwd met Ruben en moeder van Pim (16). Ik ben in oktober 2022 met deze blog begonnen om te praten over mijn leven met psychische klachten en ben in die maand ook begonnen met het schrijven van mijn eerste boek ‘Dit is niet wie ik ben – Wat mijn depressies mij leerden‘, dat in 2023 uitkwam bij Boekscout. Ik heb vorig jaar op 43-jarige leeftijd mijn autismediagnose gekregen, heb last gehad van terugkerende depressies en bijna-psychotische gedachten en heb dagelijks last van chronische vermoeidheid en prikkelgevoeligheid.

2. Welke beperkingen ervaar jij in je dagelijkse leven?

Ik kan maar een of twee afspraken buiten de deur of buiten mijn dagelijkse routine maken per week. Als ik afspreek met anderen moet ik daar altijd een paar dagen van bijkomen of het nu onbekenden of familie of vrienden zijn. Verder heb ik veel moeite met reizen, bijvoorbeeld in de trein. Ik raak dan snel overprikkeld en moet dan ook weer een paar dagen bijkomen. Vanwege mijn prikkelgevoeligheid en chronische vermoeidheid lukt het niet om buitenshuis te werken wat ik erg jammer vind.

3. Gebruik je ook hulpmiddelen (rolstoel, medicatie, gehoorapparaat, etc.) en zo ja, hoe ervaar jij dat?

Ik gebruik een antidepressivum en een antipsychoticum. Deze medicatie helpt mij vooral om sneller te kunnen herstellen van overprikkeling of vermoeidheid. Ook helpt het om ’s nachts beter door te slapen. Ik heb meerdere malen geprobeerd de medicijnen af te bouwen, maar dan raak ik direct weer in een heftige terugval met enorme vermoeidheid, somberheid, intense dromen en dingen zien die er niet zijn. Ik heb lang moeite gehad met het idee dat ik de medicatie echt nodig heb, omdat er ook zoveel negatieve berichten over verschijnen op o.a. social media. Maar ik heb die pillen nu eenmaal nodig. Ze helpen me gezond te blijven en ik heb weinig last van bijwerkingen, dus ik heb er nu wel vrede mee.

Verder gebruik ik in het openbaar vervoer en soms in de stad oordopjes. Ook ga ik liever in de stiltecoupé zitten van de trein met de oordopjes in om zo min mogelijk prikkels binnen te krijgen. Het was voor mij best wel een grote stap om toe te geven dat ik dit hulpmiddel nodig heb, maar het lijkt wel veel uit te maken qua overprikkeling en vermoeidheid achteraf. Daarom gebruik ik ze nu.

4. Tegen welke vooroordelen van anderen of jezelf loop jij vaak aan?

Ik loop vooral aan tegen het vooroordeel dat ik ‘er niet autistisch uitzie’ en dat ik ‘zo intelligent overkom’, waardoor mensen denken dat het wel meevalt met mijn beperking. Het gaat dan meestal om onbekenden, waar ook hulpverleners tussen zitten. Ik heb lang moeten strijden voor erkenning van mijn beperkingen. Een psychiater dacht bijvoorbeeld dat ik een vermijdende persoonlijkheidsstoornis had en ik zelf niet vaak buitenshuis wilde afspreken, maar ik heb wel behoefte aan contact met familie en vrienden en zou graag vaker met hen willen kunnen afspreken.

Verder denken mensen soms dat ik lui ben en dat ik ‘mijn opleiding weggooi’ (ik studeerde Frans aan de universiteit), omdat ik vooral huisvrouw en thuisblijfmoeder ben. Ze denken dan dat ik een schop onder mijn kont nodig heb om meer te bereiken in de wereld. Ik zou graag willen buitenshuis willen werken, maar ik heb mijn handen vol aan zorgen voor mijn gezin, het huishouden en mijn blog.

5. Wat zou je willen dat mensen over jou wisten?

Ik ben heel creatief en kan goed out-of-the-box denken. Ik heb behoorlijk wat uitdagingen in mijn leven voor de kiezen gekregen en verzin altijd weer nieuwe, creatieve oplossingen om ermee om te gaan. Ik vind mezelf daardoor best een doorzetter, ook al lijkt dat van de buitenkant misschien niet zo.

6. Op wat voor momenten kun jij heel erg genieten?

Ik kan heel erg genieten van kleine dingen: met mijn gezin, familie of vrienden eten, mijn kat knuffelen, met een goed boek onder een dekentje op de bank zitten, een lekker kopje thee of koffie drinken, journalen, wandelen en van de natuur genieten en ontspannen met een meditatie. Ik hou van kleine momentjes die elke dag terugkomen.

7. Wat zijn je talenten?

Zoals gezegd ben ik creatief, een originele denker en een doorzetter. Ik ben ook heel intuïtief en probeer altijd mijn gevoel te volgen. Ik ben optimistisch en kan vaak het positieve in een moeilijke situatie zien. Ik kan ook snel enthousiast raken over nieuwe creatieve projecten. Verder vind ik mezelf ook zorgzaam voor mezelf en voor anderen. Ik kan het goede in de mens erg waarderen.

8. Wat heb jij geleerd van jouw eigen leven?

Ik heb vooral geleerd dat ik meer aankan dan ik dacht. Depressief zijn en andere psychische klachten hebben komt heel dicht bij jezelf. Het speelt zich af in je eigen hoofd, dus je kunt er niet voor vluchten. Vaak denk je dan dat je het niet aankunt, maar dat kun je wel. Ik heb daarom een soort emotionele onafhankelijkheid opgebouwd die ik voor altijd met me meedraag. Ik heb weinig bevestiging van buitenaf nodig om te weten dat ik op mezelf kan vertrouwen.

Gastbloggers en respondenten gezocht!

Ik ben op zoek naar mensen met een beperking die mee willen werken aan mijn onderzoek en de vragenlijst willen invullen, eventueel anoniem of onder een pseudoniem. Je antwoorden kunnen gepubliceerd worden als gastblog als je dat wilt, maar het hoeft niet. Mail naar geeskehogenhuis@gmail.com voor meer informatie.

Uiteindelijk wil ik een boek gaan schrijven naar aanleiding van mijn onderzoek naar validisme. Dit zal mijn tweede boek worden. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan in op de nieuwsbrief.

Bekijk ook de video waarin ik meer vertel over mijn beperkingen en schrijfplannen: