Wat helpt jou het meeste als je psychische klachten ervaart? Voor mij is dat lotgenotencontact en ervaringsverhalen van anderen.
De beste tijd van mijn leven ging direct vooraf aan mijn donkerste en moeilijkste tijd. De twee hielden direct verband met elkaar. Al sinds mijn kindertijd voelde ik me ‘anders’, alsof ik er nooit bij hoorde. Waarin ik dan zo anders was, wist ik niet goed. Het was gewoon een vaag onbehagen dat altijd bij me was en wat steeds meer een eigen leven ging leiden, totdat ik mijn eerste, ernstige depressie had toen ik 21 was en in Frankrijk zat voor mijn studie.
De onderliggende gedachte van deze depressie was: ik kwets anderen door mezelf te zijn en daarom hoor ik er nooit bij. Het was een bijzonder pijnlijke gedachte die ik volledig geloofde, wat ook de reden was dat ik me zo enorm ellendig voelde. Na een tijdje ging het weer wat beter toen ik weer in mijn vertrouwde omgeving met mijn eigen vriendinnen was, maar het anders-zijn-gevoel bleef sluimerend aanwezig.
Jaren later, op mijn 35ste ervaarde ik veel stress door een reis naar Azië, waardoor ik erg last had van jetlag. Eenmaal thuis bleef ik uitgeput en tot overmaat van ramp kregen we ook nog allemaal griep. Ik probeerde door te gaan en voor iedereen sapjes en fruithapjes te maken, maar de griep kreeg mij ook te pakken.
Hoewel ik uitgeput was, lukte slapen niet meer. Na 4 nachten helemaal niet geslapen te hebben, begon ik vanalles te horen en te zien wat er niet was, liedjes op de radio gingen over mij en zelfs de tv-programma’s vertelden symbolisch mijn verhaal. Ik zat tegen een psychose aan en we besloten de crisisdienst in te schakelen.
Daarna kwam ik op de dagbehandeling terecht in het ziekenhuis. Ik was enorm zenuwachtig toen ik er voor het eerst kwam, maar ik voelde me direct op mijn gemak. Ik vond al gauw mensen met wie ik een enorme klik had. We deden alles in een groep: vertellen hoe je je die dag voelde, knutselen, sporten, praten over moeilijke momenten. Ik voelde me voor het eerst gezien en gehoord met al mijn mooie en minder mooie kanten. Voor het eerst had ik bij een groep het gevoel: ik hoor erbij.
Na 7 weken was de dagbehandeling afgerond. Ik was voldoende opgeknapt en zou het weer zelf gaan doen thuis. Werkelijk meteen de dag erna viel ik in een diepzwart gat. Ik had verwacht mijn dagelijkse routine gewoon weer op te pakken, maar ik zag nergens meer heil of betekenis in. Ik had wel mijn gezin, maar voelde me vooral intens alleen na het warme bad van de dagbehandeling.
Uiteindelijk kwam ik met behulp van medicijnen, therapie en heel hard aan mezelf werken weer uit dat zwarte gat, maar ik bleef altijd verlangen naar de ervaring die ik had gehad bij de dagbehandeling: gewoon jezelf zijn en je ervaringen delen met anderen, dat was wat ik wilde. Herkenning werkt helend.
Nu heb ik iets gevonden in de stad Groningen waar je precies dat kunt doen: ervaringen uitwisselen met elkaar en gewoon gezien worden als mens. Het heet Ixta Noa en zit ook in andere, grote steden zoals Leeuwarden, Nijmegen, Enschede en andere gemeenten. Je kunt er binnenlopen voor een kopje thee of koffie en praten over je psychische klachten of gewoon over het songfestival, zoals ik deed afgelopen vrijdag.
Zou het dan echt zo zijn dat ik een plek heb gevonden waar ik mezelf kan zijn en er tegelijkertijd ook voor anderen kan zijn? Lotgenotencontact en ervaringsverhalen online hebben mij het meeste geholpen tijdens mijn herstel, meer nog dan therapie. Als mens is het zo belangrijk om je verhaal te delen met elkaar. Dan voel je je gezien en gehoord en dat is uiteindelijk toch wat iedereen ten diepste wil.
Heb jij ook behoefte aan contact? Je bent van harte welkom in onze Facebookgroep ‘Zelf herstellen van depressie‘ of loop eens binnen bij Ixta Noa.