Iemand vergeleek mij laatst met een truttige ‘tradwife’, maar kun je aan de buitenkant wel zien hoe vrijgevochten een vrouw is?

Ik kwam erachter dat ‘tradwives’ een nieuwe trend is op social media toen iemand mij met hen vergeleek vanwege mijn kleurrijke jurkje. Volgens diegene was zo’n vrouw een thuisblijfmoeder die graag zelf brood bakt en moestuiniert. Nou, niks mis mee, zou ik zeggen! Als je het zo beschouwt zit ik best wel in een traditionele rol als moeder die voor het huishouden zorgt en wat bijverdient vanuit huis. Maar er bleek meer achter te zitten.

Tradwives

Hoogopgeleide vrouwen die er bewust voor kiezen om de Bijbel te volgen en zichzelf aan een man te onderwerpen worden ‘tradwives’ genoemd, kwam ik achter op Instagram. Ze zorgen daarom vaker voor het huishouden en de kinderen, omdat dit gestimuleerd wordt vanuit hun religie. Ze geloven dat dit de enige rol is die vrouwen kunnen aannemen. Ik denk dat mijn man je hard uit zou lachen als je hem vroeg of ik me onderwerp aan hem! Ik ben namelijk zeer eigenwijs en bepaal heel veel in huis.

Ik moest kiezen

Toch ben ik thuisblijfmoeder geworden, omdat ik intuïtief voelde dat ik het niet allebei zou kunnen doen: een carrière hebben en moeder zijn. In mijn laatste jaar als docent kreeg ik een nieuwe functie aangeboden als hoofd van de sectie Frans. Ook kreeg ik er meer uren bij. Het werd beschouwd als een eer en als zeer bijzonder dat ik dat op 27-jarige leeftijd al mocht doen.

Op datzelfde moment dachten mijn man en ik na over een gezin. We zouden graag minstens 2 kinderen willen. Ik had het al heel zwaar op mijn werk, omdat ik de werkdruk en stress niet aankon, hoewel we nog niet wisten dat ik autisme had. Door alles wat op me afkwam, moest ik wel ontslag nemen. Kort daarna was ik zwanger en wist ik meteen dat ik (de eerste jaren) bij mijn kind(eren) wilde zijn.

Ik had heel graag een carrière gehad en had ook graag meer kinderen gewild – we hebben één zoon – maar ik moest kiezen vanwege mijn extreme prikkelgevoeligheid. Nu weten we dat dat komt door autisme. Ik raak snel overprikkeld als ik moet reizen en als ik moet werken met veel andere mensen om me heen. Ook kan ik minder goed tegen veranderingen.

Geen spijt

Toch heb ik geen spijt van mijn keuze. Op hun sterfbed zegt bijna niemand: had ik maar meer gewerkt. Nee, de tijd die je doorbrengt met je dierbaren staat voor de meeste mensen op nummer één. Daarnaast heb ik, doordat ik thuis ben en mijn eigen tijd indeel, geleerd om wat flexibeler te zijn. Als er nu iemand naar de dokter moet of er komt onverwachts iemand langs, dan ben ik er altijd om dat op te vangen.

Daarnaast levert het mij persoonlijk ook nog iets heel belangrijks op: ik ben volledig vrij. Ik hoef niet voor een baas te werken of mijn uitgaven te verantwoorden tegenover een uitkeringsinstantie. Ik kan zelf bepalen wat ik wanneer doe en met wie. Als ik een dagje wil lezen op de bank, omdat ik de dag ervoor overprikkeld was, dan kan dat. Ik kan iets bijverdienen met mijn blog en Etsyshop zonder dat mijn uitkering – die ik dus niet heb – wordt gekort.

Mijn vrijheid is mij heel erg dierbaar en ik geniet er extra van nu ik sinds iets meer dan een maand weet dat ik autisme heb. Eindelijk mag ik gewoon ontspannen en zeggen: ja, ik ben moeder en blogger en dat is genoeg voor mij. Wil jij me als ‘tradwife’ zien? Prima, maar in mijn hart ben ik een vrijgevochten feministe!

Wat voor rol heb jij in je gezin en in de wereld? Ben jij hier tevreden mee? Waarom wel of niet? Laat het me hieronder weten!