Het is nu een jaar geleden dat ik uit behandeling ging en besloot alleen nog intuïtief te gaan leven. Waarom en hoe doe ik dat?
Vorig jaar in juli rondde ik de gesprekken af bij de praktijkondersteuner van mijn vorige huisarts. Ik zou naar Winsum gaan verhuizen en had afgesproken dat ik verder zou gaan bij de POH-GGZ bij mijn nieuwe huisarts. Maar zoals ik al vaker heb laten merken ben ik nogal eigenwijs en besloot ik eigenlijk meteen al dat ik geen enkele gesprekken, therapieën of behandelingen meer wilde. Ik was er wel klaar mee.
Hoewel iedere behandelaar zijn of haar best heeft gedaan voor mij voelde ik me toch altijd bedrukt en bezwaard als ik een bepaalde therapie volgde. Pas nadat ik besloten had helemaal te stoppen met gesprekken kwam ik erachter waarom ik me zo voelde. De nadruk ligt altijd op wat je (nog) niet goed doet of beter zou moeten doen. De gesprekken benadrukten telkens hoe anders ik was en hoe ik normaler zou moeten worden.
Tegelijkertijd volgde ik allerlei mensen voornamelijk op Instagram die een heel ander soort leven hadden. Een rustiger en creatiever leven. Ik zag mensen die naar hun lichaam luisterden, hun grenzen aanvoelden en daarover praatten online. Dit inspireerde mij enorm en ik probeerde verschillende van hun tips uit. Sommige voelden goed en sommige liet ik na een keer proberen voor wat ze waren.
Ik betrad een hele nieuwe wereld toen ik voor het eerst op social media kwam. Ik geef eerlijk toe dat ik in het begin veel te veel bezig was met scrollen, waar ik ook tijd voor had, omdat ik weinig anders om handen had dan zorgen voor mijn gezin. Ik begon zelf ook dingen te delen, eerst alleen quotes. Daarna ontdekte ik Etsy, een online markt voor handgemaakte spulletjes. Al gauw wilde ik ook een webshop beginnen en daarom was het nodig om dagelijks te posten op social media over mijn nieuwe, handgemaakte sieraden en accessoires.
Zo ben ik bijna 10 jaar behoorlijk actief geweest op social media. Ik begon ook steeds meer inzichten te delen die ik opdeed tijdens mijn herstel. Ik probeerde anderen te inspireren zoals anderen mij ook inspireerden. Ik volgde mijn gevoel en mijn lichaam en ging daardoor steeds intuïtiever leven. Er kwam niet altijd respons op mijn berichten, maar toch voelde het goed om te delen en genoot ik als ik een reactie van anderen kreeg dat ze er iets aan hadden gehad.
De laatste weken merk ik echter een kentering in mijn scroll- en postgedrag. Ik heb minder behoefte om te kijken op Instagram of Facebook en merk dat ik zelf niet zoveel te melden heb. Ik geniet van mijn vrijwilligerswerk, tijd met mijn gezin, rustig knutselen of wandelen tussen de buien door. Ik merk dat het contact met de andere vrijwilligers en deelnemers van Ixta Noa mij zoveel goed doen. Ik hoef nu voor mijn gevoel niet meer te ‘bedelen’ om aandacht en maar af te wachten wat anderen vinden van wat ik zeg. Ik krijg direct feedback en voer zoveel meer gesprekken op de dagen dat ik werk dan als ik in een hele week had in mijn eentje thuis.
Ik heb het zo gemist: praten over het weer, welke boeken iedereen leest, verhalen over herstel, iemand die vraagt hoe het vandaag met je gaat. Simpele dingen die anderen misschien voor lief nemen, maar die voor mij een wereld van verschil maken. Misschien voel ik daarom minder drang om op social media actief te zijn, hoewel ik nog steeds graag inspirerende interviews en creatieve video’s bekijk op YouTube.
Online heb ik veel meer geleerd van lotgenoten dan offline van allerlei professionals. Daarom vind ik het nog steeds belangrijk om elkaar te inspireren om je eigen lichaam en intuïtie te volgen. Door intuïtief te leven en te doen waar mijn eigen hart ligt ben ik uiteindelijk hier aangekomen dat ik weer buitenshuis kan werken. Heel lang hield ik dat niet voor mogelijk. Ik weet dus nu dat ik honderd procent kan vertrouwen op mijn gevoel.
Mijn volgende uitdaging dient zich ook alweer bijna aan: ik ga een studie ‘Activiteitenbegeleider’ volgen vanaf september, terwijl ik vrijwilliger blijf bij Ixta Noa. Ik blijf bij mezelf en zet mijn koers door, want intuïtief leven past het beste bij mij.
Imke
admin
Anita Groeneveld
admin
Pingback: Geeske’s boek ‘Dit is niet wie ik ben’ - Geeske Hogenhuis